Fietsverhalen: Hugo (1) “Ik ga ermee de wereld over!”
FIETSVERHALEN
Jullie beleven veel inspirerende avonturen met jullie fietsen. We vinden het leuk om ze te horen en te delen. Hugo bouwde zijn al avontuurlijke Idworx BLT om tot een waar bikepacking-beest. Hij schrijft een tweedelige blog over de transformatie en mogelijkheden van zijn fiets én over zijn voorbereiding op de vakantie. Benieuwd naar de mogelijkheden voor jouw (nieuwe) fiets? Kom langs op de Oudegracht!
Toen ik de fiets kocht, wist ik dat mijn doel was om er ook mee te gaan bikepacken. Ik zag mezelf al rijden in die prachtige omgeving van de Rockies, op de Tour Divide in de USA. Dat gevoel van ‘opgaan in je omgeving’ en ‘je overgeven aan een tocht’, sprak (en spreekt) me erg aan. Zoals ik mijn Idworx BLT kocht, kon ik zo op pad, maar ik had nog wat extra wensen.
Dat gold ook voor mijzelf. Begin dit jaar moest ik nog een hartoperatie ondergaan, weer starten met trainen en een heel stuk lichter worden. Kortom, er was het nodige om aan te pakken.
Ruud en ik hebben veel tijd en energie gestopt in het bedenken van wat het moest worden, zo’n kleine twee jaar geleden. Ik geloof dat de kern van onze gesprekken erin zat dat Ruud vermoedde dat ik een fiets nodig had die ik breed kon inzetten (dus ook voor dagelijks gebruik), terwijl ik zelf voor de meest stoere variant wilde gaan (“Wat nou dagelijks gebruik?! Ik ga de ermee de wereld over!”). Uiteindelijk kwam het allemaal samen in een prachtig gesprek van meer dan een uur, waarvan we het grootste gedeelte bezig waren met de keuze van de spatborden voor mijn Idworx BLT. Ik haatte de standaard glanzend zwarte spatborden. Gelukkig bedacht Ruud dat het ook mat zwarte spatborden konden worden. Ik gelukkig en de koop gesloten!
Laten we eens gaan kijken wat we veranderd hebben aan de fiets, ten opzichte van hoe hij was.
Rechts zie je mijn fiets aan het einde van onze tocht in de Ardennen en de Eifel. Ik reed een combinatietocht van één dag van een prachtige Bikepacking tocht ACT3 (duidelijk nog wat meer trainen hiervoor) en twee dagen door de Ardennen en de Eifel. Het was heerlijk.
Ongetwijfeld zie je een verandering. Zelfs de mat zwarte spatborden zijn niet gebleven. Ze zijn er af gegaan, samen met de Tubus dragers voor de fietstassen. Betekende ook dat we een alternatief moesten vinden voor de voor- en achterverlichting. Die zit nu voor op het stuur en achter op één van de framebuizen naast het wiel. We hebben ook de grootst mogelijke banden gemonteerd, vooral om vering te geven op de niet verharde ondergrond. Dat werkt goed (let op: wel met een lage druk rijden!). Verder heb ik een hele verzameling aan Bikepacking tassen (Revelate) gemonteerd, wat me ook erg goed bevalt. Overigens zijn de meer ervaren rijders op de tocht veel extremer in hun keuzes. Eén of twee tassen blijkt ook mogelijk. Sterker, het lijkt een voorwaarde om lichter en sneller te zijn. Maar dat leer je dus met ervaring.
Wat gaan we samen nog meer doen, mijn fiets en ik? Ter voorbereiding op mijn bikepackingvakantie, maak ik nog een tocht. Daarover lees je in mijn tweede blog!
